viernes, 13 de febrero de 2009

Pugem al tren de mitja nit...

"Mar, aquesta nit no podem anar al concert, no tinc cotxe i no hi han trens de tornada" "No pateixis Núria al proper i anem sens falta"... i encara estem esperant al proper. Vull pensar doncs, que per a mi no hi va haver tampoc mai un últim concert.
Que significava per mi Sau? diversió, manera de coneixer gent, pobles i ciutats, esbojarrar-me en un concert i acabar afònica de tant cridar i cantar, trencar les samarretes que hem pintava a ma el meu avi amb el logo de Sau i que tan agradaven, col·leccionar retalls de premsa, CD's, viatges amb tren, cues... moltes, moltíssimes coses..
Quan parlo de Sau sempre hi ha alguna coseta per dins que s'em remou, podria dir que ells dos tan en Carles com en Pep han escrit la banda sonora de la meva vida, dels 11 fins als 18 anys, tota la meva adolescencia. Avui en tinc 28, estic casada i esperant una criatura... com m'ha canviat la vida d'ençà i tot i així i han cançons com Boig per tu, Envia'm un àngel, la lluna a l'esquena....que hem fan rissar els cabells...això es SAU
El meu avi hem va dir quan plorava descolçolada "ningú no mor fins que no se l'oblida del tot".. i Carles a tu no t'oblidem...

lunes, 9 de febrero de 2009

Vuelve a las andadas

Después de unas semanas, primer dia que se queda sólo primer destrozo que nos organiza nuestro "cachorro" de un año y medio... Después de saltarse dos taburetes y dos sillas de madera ha conseguido entrar a l'habitación, donde guardamos los zapatos y la ropa para planchar y mirad los destrozos...la ropa ya la había recogido...me lo comería, pero hoy no a besos!!...

domingo, 1 de febrero de 2009

Acabo de darme cuenta...


Tarde de domingo.. dos peliculas del tirón.. buenas, muy buenas, pero en ambas muere el protagonista, ¿Que pasa? ¿Es que ya ni las peliculas tienen un final feliz? No se, hace semanas que no escribo, meses que no coso.. y creo que ya se que pasa, estoy un poco saturada, desde noviembre (han pasado muuuchas cosas), no paro, no me siento, no tengo tiempo para mi... y ahora que estamos embarazados, creo que ya me he estresado de lo que nos viene encima y lo peor es que no lo estoy disfrutando...y no quiero que sea asi.
Cambiamos de canal y vemos Cadiz, estan en pleno temporal, mi marido me dice mira que viento, el agua.. y yo me he quedado con el mar... y acabo de decidirlo.. el fin de semana que viene nos vamos a ver el mar y éste tiene que ser el principio de otra etapa. El viernes, un amigo me dijo que tenemos que querernos a nosotros mismos para hacer bien lo que hacemos y esto es justo lo que hace meses que no hago...QUERERME... quiero a los demás, me desvivo por los demás, acompaño, hago, llamo... voy a quererme un poquito más y así seguro que también seré más vàlida para ellos.
Que ganitas que llegue el finde y ver el mar... Y estamos solo a domingo!!!

sábado, 17 de enero de 2009

Gracias!!!!


Carrapuchina de http://www.carrapuchina.blogspot.com me envió hace unos días éste premio. GRACIAS!!!! Hoy por hoy no se si me lo merezco mucho ya que tengo el blog un poco parado igual que las creaciones (tengo que sacarle el polvo al fieltro)... y eso que estoy de vacaciones!! A ver si a partir del lunes cojo de nuevo el ritmo y me pongo a hacer cosillas, tengo varias ideas, pero me faltan materiales, ya veremos...
En generla todos vuestros blogs me vician, pero hay que escoger a 5 propongo los siguientes...
http://cesilgar.blogspot.com/ básicamente porque no para y esta preparando ya las cositas de primavera!!
http://aitanatapizando.blogspot.com/ que ha inagurado hace poco taller, hace nada y menos web nueva.. y esta que se sale, le van genial las cosas.
http://silviagandara.blogspot.com/ porque se atreve con todo dibujos, fieltro... hace unos diseños que son una pasada!!!! pasaros un ratillo cuando podais...
http://othersidesoulmate.blogspot.com/ De una gran amiga... que la engresqué a reactivar su blog después de unos años de parón y está que no para... Guaci, tendras que hacer ahora tu lo mismo conmigo!!! UN besote
http://marangar.blogspot.com/ de mi cuñaita... aixxx que se atreve con una tomatera, con pececitos, ahora con una limonera... esta baby es un autentico 4x4 es todos los sentidos... GUAPA!!

Me encantan vuestros blogssss!!

miércoles, 14 de enero de 2009

Mi no entender...

Mi no entender... y es que no entiendo que hace un pueblo històricamente siempre perjudicado, por ataques, por injusticias políticas... hace lo mismo con un pueblo vecino... y es que me quedo perpleja ante la tele y me pregunto que esta pasando. No quiero acostumbrarme a ver éstas imagenes a ver muertes de niños y de civiles que se protegen de un genocidio... que esta pasando, realmente no se puede hacer nada? A veces me avergüenzo de mi especie y preferiría haverme quedado en la ignorancia del simio, nunca nos hubieramos hecho tanto mal...

martes, 6 de enero de 2009

La nit mes màgica de l'any..

Dia de reis... i pels reis de la casa...ahir la cabalgata, un any mes i saludar i saludar a S.S.Magestats amb la mateixa il·lusió que quan era una cria.. com m'agrada veure a les carones dels mes menuts la il·lusió, l'emoció.. la nit mes esperada...la mes anhelada... la nit de reis... demana un desig, qui sap potser t'has portat bé i se't concedeix...

jueves, 1 de enero de 2009

FELIÇ ANY NOU!!

Deixem enrrere un 2008, un any estrany a nivell personal, de contrastos d'emocions, de situacions i de sentiments... un any en el que he aprés a viure i a valorar el dia a dia.. que n'és de important això... i que poques vegades ho fem... però es així, avui pots i demà no ho saps.. avui hi ets i demà?? No hem vull posar trista perquè el 2009 es presenta almenys amb una gran il·lusió, no se que més hi haurà, però tinc una esperança taaaan GRAN, un sentiments tan a flor de pell que fan que m'emocioni només pensar-hi. Què li demano al 2009? que TOT vagi bé i el compromís de viure cada instant... No es poc. FELIÇ ANY NOU A TOTHOM!!

Dejamos atrás un 2008, un año extraño a nivel personal, con contrastes de emociones, de situaciones y de sentimientos... un año en el que he aprendido a vivir y a valorar el dia a dia...que pocas veces lo hacemos... però la realidad es ésta... hoy puedes y mañana no lo sabes... hoy estàs pero, y mañana? No quiero ponerme melancòlica porque el 2009 se presenta con una gran ilusión, no sé que más nos deparará, peró ésta esperanza es tan grande que tengo los sentimientos a flor de piel y me emociono sólo en el pensar en lo que vendrá. Què le pido al 2009? que TODO vaya bien y comprometerme a vivir cada instante.. no es poco... FELIZ AÑO NUEVO A TODOS EL MUNDO!!